PUISI Akhir zaman
Anda disuruh menyembunyikan kebaikan,
juga jangan menyebut-nyebutnya,
apatah lagi minta dibalas.
Di akhir zaman ini
kebaikan dijadikan publisiti,
kebaikan disebut-sebut,
minta dibalas budi,
tanda buat kebaikan untuk diri,
bukan untuk Rabbul Izzati.
Di akhir zaman orang yang melaksanakan
kebenaran akan tersisih dan tersingkir.
Orang yang melaksanakan kepalsuan atau
kebatilan akan tertonjol dan mendapat kedudukan.
Lumrah berlaku di akhir zaman ini,
para ulama lebih menyenangi
kalau orang politik diikuti orang
daripada salah seorang mereka diikuti orang.
Yang mengelirukan orang awam di akhir zaman ini,
ialah hampir semua golongan menyebut Islam.
Orang munafik yang jahil tentang Islam pun
menyampaikan Islam.
Yang dasar perjuangannya tidak mengikut Islam
pun memperkatakan Islam.
Orang kafir pun mengajarkan Islam.
Di akhir zaman
kemiskinan lebih banyak disebut daripada azab neraka,
kecemerlangan lebih banyak disebut drp nikmat syurga
Taat dengan pemerintah lebih banyak dikata
daripada taatkan Allah dan Rasul.
Masa tua lebih diambil berat,
daripada masa selepas mati.
Bersungguh-sungguh belajar lebih ditekankan
daripada bersungguh-sungguh bersembahyang.
Di dalam Islam disuruh korbankan harta, jawatan,
tenaga, nyawa untuk mendapatkan iman.
Zaman sekarang kebanyakan umat Islam
korbankan iman mendapatkan harta,
jawatan dan mempertahankan nyawa.
Zaman sekarang, iman, Islam, akhirat,
sebagai penyedap cakap sahaja,
bukan satu keyakinan
dan matlamat hidup yang dibanggakan.
Justeru itulah ia diperkatakan sambil lewa
Di akhir zaman kebaikan pemimpin atau
orang besar nampak lahirnya
di muka orang ramai dimuliakan
tapi di belakang mereka dihinakan
kerana mereka tidak di hati orang ramai.
Di akhir zaman kebanyakan pemimpin berpura-pura
di hadapan rakyat,
rakyat juga berpura-pura di hadapan mereka.
Pemimpin berpura-pura takut tak dapat sokongan,
bertambah berpura-pura tak dapat pertolongan.
Jadi pemimpin dengan yang dipimpin
sama-sama takut,
ertinya bangsa yang takut sesama sendiri.
Di akhir zaman ini banyak perkara pelik-pelik,
Di dalam Islam seorang wira itu ialah kerana
kuat melawan nafsu, dia menjadi seorang
yang berakhlak tinggi tapi orang tidak perduli.
Di akhir zaman para-para ulama,
mereka tidak mempunyai orang,
tapi mereka telah dipunyai orang.
Terpaksalah banyak bertolak ansur
di segi fatwa dan tindakan.
Di akhir zaman kebanyakan alim ulama
tidak mempunyai pengikut,
justeru mereka telah menjadi
pengikut dan pak turut.
Kebanyakan ulama di akhir zaman
tidak mempunyai pengikut,
oleh itu kalau ada satu dua
di kalangan mereka mempunyai pengikut
akan kedengaran tuduhan daripada mereka,
jangan fanatik kepada ulama dan pemimpin.
Yang sebenarnya kata-kata itu
Untuk melindungi kelemahan mereka,
yang sudah tidak diikuti lagi oleh orang ramai.
Di akhir zaman para ulama tidak membuat
dan menentukan dasar,
tapi mengiakan pembuat-pembuat dasar.
Majoriti ahli-ahli perniagaan
terutama golongan bawahan
dan golongan pertengahan,
bukan yang berkelulusan di bidang ekonomi.
Ada kalanya orang yang berkelulusan ekonomi,
tidak minat pula hendak berniaga.
Di akhir zaman, perpecahan, pergaduhan,
pembunuhan dan peperangan
Perpecahan di kalangan orang-orang politik
lebih hebat daripada perpecahan di kalangan
golongan-golongan lain.
Perpecahan umat yang berlaku di akhir zaman,
lebih banyak berpunca daripada fahaman politik
Di akhir zaman kaum wanita Islam
rasa rendah diri (Inferiority complex)
kalau tidak makan gaji atau mencari wang.
Di akhir zaman,
kebanyakan umat Islam, takut dan susah hati,
kalau ada orang Islam miskin,
daripada ada orang Islam yang tidak sembahyang.
Di akhir zaman umat Islam lebih kenal pemimpin
daripada mengenal Tuhan dan Rasul-Nya.
Lumrah berlaku di akhir zaman ini,
di dalam satu parti, tidak sehaluan,
di dalam satu organisasi, tidak sejalan,
di dalam satu masyarakat, tidak sepakat,
di dalam satu kampung, macam hidup seorang,
di dalam satu masjid,
hanya berkenalan tidak berkawan,
di dalam satu pejabat, hanya berpandangan
tidak satu ikatan,
di dalam satu rumah, hanya terpaksa tidak sejiwa.
Di akhir zaman, lumrah berlaku,
guru dengan murid,
pemimpin dengan pengikut,
kawan dengan kawan,
isteri dengan suami,
bos pejabat dengan orang bawahan,
kenalan sesama kampung,
bukan sahaja hilang di mata
tapi hilang di hati.
Nukilan ubahsuai :sahabatku
Anda disuruh menyembunyikan kebaikan,
juga jangan menyebut-nyebutnya,
apatah lagi minta dibalas.
Di akhir zaman ini
kebaikan dijadikan publisiti,
kebaikan disebut-sebut,
minta dibalas budi,
tanda buat kebaikan untuk diri,
bukan untuk Rabbul Izzati.
Di akhir zaman orang yang melaksanakan
kebenaran akan tersisih dan tersingkir.
Orang yang melaksanakan kepalsuan atau
kebatilan akan tertonjol dan mendapat kedudukan.
Lumrah berlaku di akhir zaman ini,
para ulama lebih menyenangi
kalau orang politik diikuti orang
daripada salah seorang mereka diikuti orang.
Yang mengelirukan orang awam di akhir zaman ini,
ialah hampir semua golongan menyebut Islam.
Orang munafik yang jahil tentang Islam pun
menyampaikan Islam.
Yang dasar perjuangannya tidak mengikut Islam
pun memperkatakan Islam.
Orang kafir pun mengajarkan Islam.
Di akhir zaman
kemiskinan lebih banyak disebut daripada azab neraka,
kecemerlangan lebih banyak disebut drp nikmat syurga
Taat dengan pemerintah lebih banyak dikata
daripada taatkan Allah dan Rasul.
Masa tua lebih diambil berat,
daripada masa selepas mati.
Bersungguh-sungguh belajar lebih ditekankan
daripada bersungguh-sungguh bersembahyang.
Di dalam Islam disuruh korbankan harta, jawatan,
tenaga, nyawa untuk mendapatkan iman.
Zaman sekarang kebanyakan umat Islam
korbankan iman mendapatkan harta,
jawatan dan mempertahankan nyawa.
Zaman sekarang, iman, Islam, akhirat,
sebagai penyedap cakap sahaja,
bukan satu keyakinan
dan matlamat hidup yang dibanggakan.
Justeru itulah ia diperkatakan sambil lewa
Di akhir zaman kebaikan pemimpin atau
orang besar nampak lahirnya
di muka orang ramai dimuliakan
tapi di belakang mereka dihinakan
kerana mereka tidak di hati orang ramai.
Di akhir zaman kebanyakan pemimpin berpura-pura
di hadapan rakyat,
rakyat juga berpura-pura di hadapan mereka.
Pemimpin berpura-pura takut tak dapat sokongan,
bertambah berpura-pura tak dapat pertolongan.
Jadi pemimpin dengan yang dipimpin
sama-sama takut,
ertinya bangsa yang takut sesama sendiri.
Di akhir zaman ini banyak perkara pelik-pelik,
Di dalam Islam seorang wira itu ialah kerana
kuat melawan nafsu, dia menjadi seorang
yang berakhlak tinggi tapi orang tidak perduli.
Di akhir zaman para-para ulama,
mereka tidak mempunyai orang,
tapi mereka telah dipunyai orang.
Terpaksalah banyak bertolak ansur
di segi fatwa dan tindakan.
Di akhir zaman kebanyakan alim ulama
tidak mempunyai pengikut,
justeru mereka telah menjadi
pengikut dan pak turut.
Kebanyakan ulama di akhir zaman
tidak mempunyai pengikut,
oleh itu kalau ada satu dua
di kalangan mereka mempunyai pengikut
akan kedengaran tuduhan daripada mereka,
jangan fanatik kepada ulama dan pemimpin.
Yang sebenarnya kata-kata itu
Untuk melindungi kelemahan mereka,
yang sudah tidak diikuti lagi oleh orang ramai.
Di akhir zaman para ulama tidak membuat
dan menentukan dasar,
tapi mengiakan pembuat-pembuat dasar.
Majoriti ahli-ahli perniagaan
terutama golongan bawahan
dan golongan pertengahan,
bukan yang berkelulusan di bidang ekonomi.
Ada kalanya orang yang berkelulusan ekonomi,
tidak minat pula hendak berniaga.
Di akhir zaman, perpecahan, pergaduhan,
pembunuhan dan peperangan
Perpecahan di kalangan orang-orang politik
lebih hebat daripada perpecahan di kalangan
golongan-golongan lain.
Perpecahan umat yang berlaku di akhir zaman,
lebih banyak berpunca daripada fahaman politik
Di akhir zaman kaum wanita Islam
rasa rendah diri (Inferiority complex)
kalau tidak makan gaji atau mencari wang.
Di akhir zaman,
kebanyakan umat Islam, takut dan susah hati,
kalau ada orang Islam miskin,
daripada ada orang Islam yang tidak sembahyang.
Di akhir zaman umat Islam lebih kenal pemimpin
daripada mengenal Tuhan dan Rasul-Nya.
Lumrah berlaku di akhir zaman ini,
di dalam satu parti, tidak sehaluan,
di dalam satu organisasi, tidak sejalan,
di dalam satu masyarakat, tidak sepakat,
di dalam satu kampung, macam hidup seorang,
di dalam satu masjid,
hanya berkenalan tidak berkawan,
di dalam satu pejabat, hanya berpandangan
tidak satu ikatan,
di dalam satu rumah, hanya terpaksa tidak sejiwa.
Di akhir zaman, lumrah berlaku,
guru dengan murid,
pemimpin dengan pengikut,
kawan dengan kawan,
isteri dengan suami,
bos pejabat dengan orang bawahan,
kenalan sesama kampung,
bukan sahaja hilang di mata
tapi hilang di hati.
Nukilan ubahsuai :sahabatku
Tiada ulasan:
Catat Ulasan